Verontrust door de resultaten van dit onderzoek stellen de Onafhankelijke Ziekenfondsen zich vragen bij de therapeutische en maatschappelijke aanpak van dit probleem. Minder dan de helft van de deelnemers (44%) ging in deze moeilijke periode bij zijn huisarts langs en slechts 1 op de 4 (25%) stapte naar een psycholoog of psychiater. Uit het onderzoek blijkt nochtans dat een herval vaak voorkomt (22%), maar minder bij werknemers die bij een psycholoog of psychiater in behandeling zijn. Dr. Patrick Mesters: “We mogen niet vergeten dat een arts de diagnose van een burn-out moet stellen. Want professionele uitputting gaat gepaard met andere problemen (intense vermoeidheid, slapeloosheid, verslavingen, grotere kans op zelfmoord) die professionele hulp vergen. Ook meer informatie over het belang van psychologische opvolging is belangrijk. Werknemers met een burn-out blijken in de eerste plaats nood te hebben aan ‘steun’: empathie van hun werkgever, collega’s en gezin, maar ook financiële ondersteuning voor de therapeutische opvolging (raadplegingen bij een psycholoog of psychiater, sofroloog, coach). Zo had 5% van de deelnemers aan de enquête graag verzorgd willen worden in een aangepast zorgcentrum. En dat verbaast me niet. Een ziekenhuis is niet de ideale plek om deze problematiek aan te pakken.”
*Enquête uitgevoerd van 16 tot 23 juni 2017 door Dedicated bij 632 werknemers die minstens één ernstige periode van werkgerelateerde stress of uitputting gekend hebben. Analyse en interpretatie van de resultaten door Patrick Mesters en Céline Bugli, The European Institute for Intervention & Research on Burn Out.
