Staatshervorming: ziekenfondsen vragen vooral een visie op de gezondheidszorg van morgen

De ideale verdeling van bevoegdheden bestaat niet. In het debat over de staatshervorming moet de visie op de toekomst van de gezondheidszorg voorop staan, stellen de Belgische ziekenfondsen vandaag in een hoorzitting voor het federaal parlement.

Thema
Institutioneel kader
Datum

Intermutualistisch persbericht - De ideale verdeling van bevoegdheden bestaat niet. In het debat over de staatshervorming moet de visie op de toekomst van de gezondheidszorg voorop staan, stellen de Belgische ziekenfondsen vandaag in een hoorzitting voor het federaal parlement. 'We mogen niet dezelfde fout maken als bij de zesde staatshervorming. Die heeft uiteindelijk het omgekeerde bereikt als hetgeen nagestreefd werd’, zegt Luc Van Gorp, voorzitter van het Nationaal Intermutualistisch College.

Een goede levenskwaliteit voor alle mensen. Dat moet altijd het uitgangspunt zijn van het beleid dat we voeren. Dat betekent dat we moeten vertrekken vanuit een brede definitie van gezondheid die zich vertaalt in een breed gedragen visie op de gezondheidszorg van morgen. Het is belangrijk om te evalueren hoe het institutionele kader die visie vandaag faciliteert en ondersteunt, dan wel in de weg staat. ‘Maar in die volgorde’, benadrukt Luc Van Gorp. ‘De staatshervorming is slechts een middel, het is niet het doel op zich.’ In de parlementaire commissie belast met de evaluatie van de staatshervormingen brengen de Belgische ziekenfondsen deze namiddag een eensgezind standpunt naar voor.

Welke staatshervorming ook, ze zal pas een meerwaarde betekenen als ze een antwoord biedt op de verwachtingen en noden van mensen. Bij gezondheidsproblemen wil elke Belg toegang hebben tot kwaliteitsvolle gezondheidszorg. Meer levenskwaliteit moet altijd het streven zijn. En mensen willen zelf de regie van hun gezondheid in handen houden en willen daarvoor de nodige vaardigheden aangereikt krijgen.

De ziekenfondsen reiken een aantal scenario’s aan, maar spreken bewust geen voorkeur uit voor het ene of het andere. ‘Omdat het scenario maar van tweede orde is’, legt Luc Van Gorp uit. ‘Veel belangrijker is de toekomstvisie waaruit we vertrekken. Bij de vorige staatshervorming was daar veel te weinig aandacht voor en we stellen vandaag vast wat het resultaat is. De zesde staatshervorming is na tien jaar nog altijd niet voltooid. Er is tientallen miljoenen euro in geïnvesteerd. Op het terrein was en is het nog steeds een huzarenstuk om de overheveling te bolwerken en tegelijkertijd de continuïteit van de gezondheidszorg te garanderen. En in plaats van homogene bevoegdheidspakketten zien we vooral meer complexiteit.’

De ziekenfondsen schuiven vijf uitgangspunten naar voor om de mogelijke scenario’s voor een nieuwe staatshervorming aan te toetsen:

  1. We vertrekken van een brede definitie van gezondheid. In feite zijn er geen acht ministers van gezondheid, maar nemen alle ministers elke dag beslissingen met een impact op onze gezondheid. Denk maar aan de gezondheidsuitgaven die het gevolg zijn van slechte voeding, luchtkwaliteit, slechte levensomstandigheden. Het beleid moet gestuurd worden vanuit gezondheids(zorg)doelstellingen.
  2. De interpersoonlijke solidariteit moet zo groot mogelijk. Elke inwoner van België moet op gelijkwaardige zorg kunnen rekenen.
  3. Zorg moet dicht bij de mensen staan.
  4. Het middenveld speelt een cruciale rol in het medebeheer van de gezondheidszorg.
  5. Verschillen tussen normen, reglementaire krijtlijnen of terugbetalingen mogen geen deloyale concurrentie teweegbrengen tussen zorgactoren die in verschillende regio’s werken.

De ziekenfondsen benadrukken ook dat hét ideale model niet bestaat. In elk scenario - of je nu kiest voor een verregaande overheveling van bevoegdheden richting regio’s of richting het federale niveau; of eerder pleit voor een gedeeltelijke herschikking van bevoegdheden; of voorrang geeft aan de geplande hervormingen in de gezondheidszorg en dat proces niet laat doorkruisen door een nieuwe overheveling van bevoegdheden - overleg en samenwerking zullen altijd noodzakelijk blijven.

‘Elk scenario vraagt een grondige analyse en aftoetsing ten aanzien van onze visie op de toekomst van de gezondheidszorg en het bijhorende beleid en de meerwaarde voor de mensen’, gaat Luc Van Gorp verder. ‘De hamvraag is in welke mate het huidige institutionele kader in de weg staat van een globale aanpak die niet op het aanbod gericht is, maar wel op de noden van de mens, over lijnen en silo’s heen: coördinatie van de verschillende disciplines en interdisciplinair werken voor een geïntegreerde totaalaanpak, waar dit is aangewezen.’